ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΟ
ΛΟΥΚΡΗΤΙΟΣ - ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ
Χάμω σερνόταν μπροστά στα μάτια όλων, ατιμασμένη η ανθρώπινη ζωή, πλακωμένη από το βάρος της θρησκείας που απο τα ουράνια πρόβαλλε την τρομερή της όψη και απειλούσε τους θνητους. Τοτε, πρωτος ενας Ελληνας τολμησε να υψωσει τα μάτια του τα θνητά καταπάνω της και να της αντισταθεί. Αυτόν δεν τον σταμάτησαν οι κεραυνοί μήτε Το απειλητικο μουρμουρητο τουρανου μητε τα παραμυθια των θεων. Ισα-ίσα, που δυνάμωσαν το θάρρος της ψυχής του και τη θέληση να αποτινάξει, πρώτος αυτός, τις κλειδωνιές που σφράγιζαν τα μυστικα της φυσης. Κι η ζωντανη ορμη του νου θριάμβευσε και διάβηκε τους φλογισμένους φράχτες του ουρανού, και περπατησε το απεραντο Συμπαν με λογισμο και πνευμα. Και μας ξανάρθε νικητής για να μας πει τι μπορεί να γενεί και τι όχι, και Πώς ορίζεται, με νόμους ακλόνητους, η δύναμη στο κάθε τι.Ετσι, με τη σειρά της, ποδοπατημένη συντρίβεται η θρησκεια, κι εμας η νικη του μας υψωνει στα ουρανια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου