ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ - ΚΥΡΙΕΣ ΔΟΞΕΣ

Σημείωση: Δίπλα σε κάθε Δόξα, σημειώνεται το ποιός απέδοσε το κειμένο για το www.epicuros.gr στη σύγχρονη ελληνική. Οι αποδόσεις θα συνεχίζονται μέχρι να ολοκληρωθούν.

I. ΤΟ ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟΝ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΑΛΛΩ ΠΑΡΕΧΕΙ, ΩΣΤΕ ΟΥΤΕ ΟΡΓΑΙΣ ΟΥΤΕ ΧΑΡΙΣΙ ΣΥΝΕΧΕΤΑΙ, ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙ ΓΑΡ ΠΑΝ ΤΟ ΤΟΙΟΥΤΟΝ. {ΕΝ ΑΛΛΟΙΣ ΔΕ ΦΗΣΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΛΟΓΩ ΘΕΩΡΗΤΟΥΣ, ΟΥΣ ΜΕΝ ΚΑΤ&rsquo ΑΡΙΘΜΟΝ ΥΦΕΣΤΩΤΑΣ, ΟΥΣ ΔΕ ΚΑΤΑ ΟΜΟΕΙΔΕΙΑΝ, ΕΚ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΕΠΙΡΡΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΟΜΟΙΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ ΕΠΙ ΤΟ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ, ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΕΙΣ..

Το μακάριο και το άφθαρτο ούτε το ίδιο έχει έγνοιες ούτε σε άλλον προκαλλεί. Έτσι δεν περιέχει ούτε θυμούς ούτε συμπάθειες γιατί αυτά ανήκουν στον αδύναμο - αποδ. Μάριος Βερέττας

III. ΟΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΤΩΝ ΗΔΟΝΩΝ Η ΠΑΝΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΓΟΥΝΤΟΣ ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΙΣ. ΟΠΟΥ Δ&rsquo ΑΝ ΤΟ Η ΔΟΜΕΝΟΝ ΕΝΗ, ΚΑΘ&rsquo ΟΝ ΑΝ ΧΡΟΝΟΝ Η ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΤΟ ΑΛΓΟΥΝ Η ΛΥΠΟΥΜΕΝΟΝ Η ΤΟ ΣΥΝΑΦΟΤΕΡΟΝ.

Το όριο του μεγέθους των ηδονών είναι το ξεφόρτωμα κάθε πόνου. Όπου είναι παρούσα η ηδονή και για όσο χρόνο είναι παρούσα δεν υπάρχει πόνος ή λύπη ή και τα δύο μαζί. - αποδ. Μάριος Βερέττας

IV. ΟΥ ΧΡΟΝΙΖΕΙ ΤΟ ΑΛΓΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΕΝ ΤΗ ΣΑΡΚΙ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΕΝ ΑΚΡΟΝ ΤΟΝ ΕΛΑΧΙΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟΝ ΠΑΡΕΣΤΙ, ΤΟ ΔΕ ΜΟΝΟΝ ΥΠΕΡΤΕΙΝΟΝ ΤΟ ΗΔΟΜΕΝΟΝ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΟΥ ΠΟΛΛΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΑΙ ΔΕ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΙ ΤΩΝ ΑΡΡΩΣΤΙΩΝ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝ ΕΧΟΥΣΙ ΤΟ ΗΔΟΜΕΝΟΝ ΕΝ ΤΗ ΣΑΡΚΙ ΗΠΕΡ ΤΟ ΑΛΓΟΥΝ.

Αυτό που πονάει συνέχεια μέσα στη σάρκα δε διαρκεί πολύ. Ο δυνατότερος πόνος κρατάει ελάχιστο χρόνο, ενώ εκείνος που υπερβαίνει την ηδονη της σάρκας δεν συμβαίνει για πολλές ημέρες. Οι χρόνιες αρρώστιες στη σάρκα έχουν περισσότερη ηδονή παρά πόνο. - αποδ. Μάριος Βερέττας

V. ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΗΔΕΩΣ ΖΗΝ ΑΝΕΥ ΤΟΥ ΦΡΟΝΙΜΩΣ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ <ΟΥΔΕ ΦΡΟΝΙΜΩΣ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ> ΑΝΕΥ ΤΟΥ ΗΔΕΩΣ, ΟΤΩ ΔΕ ΤΟΥΤΟ ΜΗ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΤΟΥΤΟΝ ΗΔΕΩΣ ΖΗΝ.

Δεν υπάρχει ηδονική ζωή εάν δεν είναι με φρόνηση, ομορφιά και δικαιοσύνη. Κι ούτε υπάρχει φρόνηση, ομορφιά και δικαιοσύνη εάν δεν είναι με ηδονή. Όπου δεν υπάρχει αυτό, δεν υφίσταται ηδονική ζωή. - αποδ. Μάριος Βερέττας

ΧΙ. ΕΙ ΜΗΘΕΝ ΗΜΑΣ ΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΥΠΟΨΙΑΙ ΗΝΩΧΛΟΥΝ ΚΑΙ ΑΙ ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΜΗΠΟΤΕ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ Η ΤΙ, ΕΤΙ ΤΕ ΤΟ ΜΗ ΚΑΤΑΝΟΕΙΝ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΛΓΗΔΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ, ΟΥΚ ΑΝ ΠΡΟΣΕΔΕΟΜΕΘΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ.

Εάν δεν υπήρχε η ενόχληση από τις υποψίες περί των μετεώρων και περί θανάτου, μήπως είναι κάτι για εμάς, και επιπλέον η μη κατανόηση των ορίων των πόνων και των επιθυμιών, δεν θα επικαλούμασταν την μελέτη της φύσης.

ΧΙΙ. ΟΥΚ ΗΝ ΤΟ ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΝ ΛΥΕΙΝ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΤΑΤΩΝ ΜΗ ΚΑΤΕΙΔΟΤΑ ΤΙΣ Η ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΦΥΣΙΣ, ΑΛΛ΄ ΥΠΟΠΤΕΥΟΝΤΑ ΤΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ, ΩΣΤΕ ΟΥΚ ΗΝ ΑΝΕΥ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΑΚΕΡΑΙΟΥΣ ΤΑΣ ΗΔΟΝΑΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΝ.

Δεν διαλύει κανείς τους φόβους ως προς τα σημαντικότερα πράγματα όταν δεν γνωρίζει τη φύση του σύμπαντος αλλά βασίζεται στους μύθους. Έτσι λοιπόν χωρίς την μελέτη της φύσης δεν απολαμβάνουμε ακαίρεες τις ηδονές.

XV.Ο ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΩΡΙΣΤΑΙ ΚΑΙ ΕΥΠΟΡΙΣΤΟΣ ΕΣΤΙΝ, Ο ΔΕ ΤΩΝ ΚΕΝΩΝ ΔΟΞΩΝ ΕΙΣ ΑΠΕΙΡΟΝ ΕΚΠΙΠΤΕΙ.

Ο πλούτος της φύσης και ορίζεται και ευκολοαπόκτητος είναι, ο δε των κενών γνωμών(που δεν περιέχουν τίποτε) εκπίπτει στο άπειρο. - αποδ. Τάκης Παναγιωτόπουλος

XVI. ΒΡΑΧΕΑ ΣΟΦΩ ΤΥΧΗ ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΕΙ, ΤΑ ΔΕ ΜΕΓΙΣΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΤΑΤΑ Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΙΩΚΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΣΥΝΕΧΗ ΧΡΟΝΟΝ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΔΙΟΙΚΕΙ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙ.

Λίγα στο Σοφό η τύχη προσθέτει, τα δε μέγιστα και κυριώτατα ο λογισμός σπεύδει να τα επιτεύξει και κατά τον συνεχή χρόνο του βίου να διοικεί και να διοικήσει. - αποδ. Τάκης Παναγιωτόπουλος

XVII. Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΑΤΑΡΑΚΤΟΤΑΤΟΣ, Ο Δ&rsquo ΑΔΙΚΟΣ ΠΛΕΙΣΤΗΣ ΤΑΡΑΧΗΣ ΓΕΜΩΝ.

Ο δίκαιος είναι αταρακτότατος, ο δε άδικος είναι γεμάτος από τη μεγαλύτερη ταραχή. - αποδ. Τάκης Παναγιωτόπουλος

XIX. Ο ΑΠΕΙΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΙΣΗΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗΝ ΚΑΙ Ο ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΣ, ΕΑΝ ΤΙΣ ΑΥΤΗΣ ΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩ ΛΟΓΙΣΜΩ.

Ο άπειρος χρόνος έχει ίση ηδονή με τον πεπερασμένο, εάν καταμετρήσουμε τα όριά της με λογισμό(λογική κρίση). - αποδ. Τάκης Παναγιωτόπουλος

XXIV. ΕΙ ΤΙΝ’ ΕΚΒΑΛΕΙΣ ΑΠΛΩΣ ΑΙΣΘΗΣΙΝ ΚΑΙ ΜΗ ΔΙΑΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟ ΔΟΞΑΖΟΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΗΔΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΙΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΠΑΣΑΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗΝ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ, ΣΥΝΤΑΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑΣ ΛΟΙΠΑΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΗ ΜΑΤΑΙΩ ΔΟΞΗ, ΩΣΤΕ ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟΝ ΑΠΑΝ ΕΚΒΑΛΕΙΣ, ΕΙ ΔΕ ΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΜΕΝΟΝ ΑΠΑΝ ΕΝ ΤΑΙΣ ΔΟΞΑΣΤΙΚΑΙΣ ΕΝΝΟΙΑΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗ ΤΗΝ ΕΠΙΜΑΡΤΥΡΗΣΙΝ <ΕΧΟΝ>, ΟΥΚ ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ ΤΟ ΔΙΕΨΕΥΣΜΕΝΟΝ, ΩΣ ΤΕΤΗΡΗΚΩΣ ΕΣΗ ΠΑΣΑΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΝ ΚΑΤΑ ΠΑΣΑΝ ΚΡΙΣΙΝ ΤΟΥ ΟΡΘΩΣ Η ΜΗ ΟΡΘΩΣ.

Αν απορρίπτεις απλώς την αίσθηση και δεν διαχωρίζεις την άποψη για κάτι(δοξαζόμενον) και αυτό που επιδέχεται επιβεβαίωση(προσμένον) και αυτό που είναι ήδη παρόν κατά την αίσθηση και τα πάθη και κάθε φανταστική επιβολή της διανοίας, συνταράσσεις και τις υπόλοιπες αισθήσεις με μια μάταια άποψη, έτσι ώστε θα οδηγηθείς να απορρίψεις κάθε κριτήριο. Εάν δε βεβαιώσεις και αυτό που επιδέχεται επιβεβαίωση και αυτό που δεν έχει την επιμαρτύρηση, πάνω στις έννοιες των απόψεών σου, δεν θα αποφύγεις την διάψευση, επειδή θα αφήσεις κάθε αμφισβήτηση κατά την κάθε κρίση, για το αν κάτι είναι ορθό ή μη ορθό. - αποδ. Τάκης Παναγιωτόπουλος

XXVII. ΩΝ Η ΣΟΦΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥ ΟΛΟΥ ΒΙΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΕΣΤΙΝ Η ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΚΤΗΣΙΣ.

Από όσα η σοφία προετοιμάζει στην μακαριότητα όλου του βίου, το μέγιστο είναι η απόκτηση της φιλίας. - αποδ. Τάκης Παναγιωτόπουλος

XXXI. ΤΟ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΔΙΚΑΙΟΝ ΕΣΤΙ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΗ ΒΛΑΠΤΕΙΝ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΜΗΔΕ ΒΛΑΠΤΕΣΘΑΙ.

Το της φύσεως δίκαιο είναι αυτό που συμβολίζει το συμφέρον στο να μη βλάπτουμε ο ένας τον άλλον ούτε και να βλαπτόμαστε. - αποδ. Τάκης Παναγιωτόπουλος

KEIMENO AΠΟ ΤΟ – www.epicuros.gr